Niets gebeurt voor niets.
Kan ik mezelf vergeven?
Kan ik van mezelf houden?
Kan ik overnieuw beginnen met een schone lei?
Als ik besef dat God mij alles…ja…echt alles al vergeven heeft,
wat voor reden heb ik dan nog om mezelf niet te vergeven?
Ook die ander is door God vergeven.
Wat o wat houd mij toch tegen?
Waarom blijf ik steeds weer in het verleden hangen?
Heel mijn leven is er door beïnvloed.
Het kleeft aan mij vast,het houdt mij gevangen.
Maar ik heb het zelf al die tijd toegelaten.
Dat grote schuldgevoel van wat mij overkomen is
en waar ik totaal niets aan kon doen heb ik gekoesterd…..
Ik heb mezelf geen kans gegeven om open te bloeien,
geen kans om van mezelf te houden.
Ik voelde me schuldig en was zo boos op mezelf…
en op de ander…
Maar door inzicht wat ik van God ontvang,
ga ik beseffen hoe krom mijn leven was.
Door inzicht dat God mij stukje voor stukje geeft,
ga ik inzien wat God bedoeld met:
houd van je naaste als van jezelf……
Jezus zegt: Heb God boven alles lief en je naaste als jezelf.
Ik veroordeelde mezelf dus telkens weer opnieuw.
En nu mag ik leren wat er gebeurd is, moest gebeuren.
Dat geeft me vrede, dat helpt mij om het verleden
te aanvaarden en te accepteren,
als een weten,
niets gebeurt voor niets!
Dat geeft mij rust!
En nu mag ik uitzien.
Wat eerst zo krom was, gaat God nu recht buigen.
Ik heb mijn verleden bij Jezus neergelegd
en kijk vol verwachting uit naar het nieuwe dat komen gaat.
Ik ga mijn nieuwe weg met Jezus…….in vrede…..met mezelf.
Niets gebeurt voor niets!
Leni.