Hobbel.
Er zijn hobbels waar ik telkens weer over struikel.
Zoals mijn onzekerheid,
mijn verdriet……
mijn boosheid……
Allemaal gevoelens.
Maar God laat het toe,laat mij strijden,
maar helpt mij steeds weer om mijn hoop
op Hem te vestigen.
Hij laat mij weten dat alleen Hij mijn houvast is.
Hij koestert mij en laat mij hierin niet alleen.
Hij maakt mij sterk
door Zijn Liefde in mijn hart te planten,
zodat ik met Hem zal overwinnen.
Maar in een zwak moment ….
struikel ik alweer………
Ik voel mij dan zo alleen………en stom.
Maar in die leegte mag ik weten(voelen)
dat Hij TOCH heel dichtbij mij is,
dat is Zijn Genade.
Ook al ben ik God even kwijt,Hij mij niet,
Ik heb inmiddels geleerd dat zo’n strijd een doel heeft
en dat God het ten goede gaat gebruiken.
Al kan ik mij dat op dat bewuste moment
totaal niet indenken,
hoe……
Kan ik Zijn handelen echt niet begrijpen,
waarom?
Maar later……
soms mocht ik het later ZIEN,
waarom ik HIER door heen moest gaan.
Zijn doel.
Leni.
(Filipenzen 2:12b+13uit NBV)
12b…Blijf u inspannen voor uw redding
en doe dat in diep ontzag voor God,
13.want het is God die zowel het willen als het handelen
bij u teweeg brengt,omdat het Hem behaagt.