Depressie.
Als ik naar buiten kijk
lijkt het alsof de wolken
vreselijk boos en verdrietig zijn.
De regen striemt tegen de ramen,
de druppels lopen als tranen
naar beneden.
De bomen en alles wat buiten is
wordt door elkaar geschut
door de harde wind.
Het lijkt allemaal een beetje
op mijn eigen machteloze gevoel.
Ik wil zelf ook heel hard huilen,
alles door elkaar schudden,
gooien, bijten en kapotmaken.
Maar gelukkig na zo’n depressie
klaart de lucht weer op
en verschijnt er tussen al die wolken,
een waterig zonnetje
en kan er weer een lachje af.
Leni.