Depressief. Een oud schrijfsel uit 2007- 31 Dec


1.Telkens weer moet ik zo huilen,
voel ik mij zo depressief.
Vader mag ik bij U schuilen
voor die grote dagendief?
Alles lijkt zo zwaar te dragen,
al mijn energie is op.
Door dat rare in de war zijn,
staat mijn leven op zijn kop.

2.Werken,was doen en verzorgen,
dat ik altijd zomaar deed.
Kost mij nu toch zoveel denkwerk,
lijkt het of ik niets meer weet.
Ik zweef ergens boven aarde,
er dringt niets meer tot me door.
Zelfs mijn armen lijken langer
is er weinig wat ik hoor.

3.Hierin ben ik toch zo eenzaam,
is er niemand die het snapt.
Door dat onbegrip van mensen,
is er iets in mij geknapt.
Here God U kunt mij helpen
U bent er altijd voor mij.
Door mijzelf aan U te geven
komt genezing dichterbij.

4.Ik zie heus de zon wel schijnen
en geniet ik van een kind.
Eens zal ook de tijd weer komen,
dat ik toch mezelf weer vind.
Maar nu doe ik niets dan huilen,
weet ik zelf niet eens waarom.
Voel ik mij toch zo onzeker,
in mijn hoofd voelt alles krom.

5.Ik ben hierin met God bezig,
door te zoeken naar Zijn plan.
Ik wil hierin naar Hem luist’ren,
want daar word ik sterker van.
Ook al moet ik nu zo huilen,
is het net of niets mij raakt,
deze tijd zal niet voor niets zijn,
wordt door God weer goed gemaakt.

6.Vader dank U voor gevoelens
positief en negatief.
U heeft ze aan mij gegeven,
nu ben ik zo depressief.
Dit gevoel is echt bijzonder,
ook al is het negatief.
Want ook hiervan kan ik leren,
dat is dan weer positief.

7.Door die tranen van vermoeidheid,
voel ik mij nu even ziek.
Maar al voel ik mij ellendig
ik ben blij met wat muziek.
Ik mag in mijn tranen weten,
dat elk lijden heeft een doel.
God zal hierin dichtbij mij zijn
en dat is zo’n goed gevoel.

8.Ik ben hierdoor heel erg kwetsbaar.
zo gevoelig en gewond,
ik blijf hopen en vertrouwen
dan word ik weer snel gezond.

Leni.

leni@vanmarion.nl

Depressie.

Scannen0360

                    Depressie.

Als ik naar buiten kijk
lijkt het alsof de wolken
vreselijk boos en verdrietig zijn.
De regen striemt tegen de ramen,
de druppels lopen als tranen
naar beneden.

De bomen en alles wat buiten is
wordt door elkaar geschut
door de harde wind.

Het lijkt allemaal een beetje
op mijn eigen machteloze gevoel.
Ik wil zelf ook heel hard huilen,
alles door elkaar schudden,
gooien, bijten en kapotmaken.

Maar gelukkig na zo’n depressie
klaart de lucht weer op
en verschijnt er tussen al die wolken,
een waterig zonnetje
en kan er weer een lachje af.

Leni.

leni@vanmarion.nl

Les.

Scannen0272

 Les.

Wat kan een mens toch somber zijn,
zo moe zijn en zo leeg.
Er was geen energie meer
voor de dagelijkse dingen.
Laat staan te zingen
van Gods eer.

Waarom was het toen zover gekomen?
Was er echt niets aan te doen?
Was er dan door al die sores
geen vertrouwen in de Heer?
Zodat je  steeds verder zakte
in dat diepe zwarte gat?

Maar God was er juist wel voor jou.
Hij liet je kijken naar het leven.
Dat niet alleen maar voorspoed is,
maar ook zijn tegen slagen geeft.

Hij leerde jou genieten
van de liefde die er was.
En te kijken met heel andere ogen
naar de dingen om je heen.

Want………..
heel gewone dingen in voorspoed,
zijn een wonder in de narigheid.
Door dit zo te mogen voelen,
kon je weer naar boven klimmen
uit dat hele diepe dal.

Leni.

leni@vanmarion.nl