Witte streep.
Een vliegtuig
laat zijn sporen na
hoog in de blauwe lucht.
Dierbaren van heel ver weg
brengt hij voor even bij je terug.
Een omhelzing,
een paar weken genieten van elkaar.
En veel te snel gaat de tijd voorbij.
Een vliegtuig laat zijn sporen na,
een spoor van herinneringen.
Sporen
van herinneringen
blijven achter
in mijn hart.
Wat was het fijn.
Leni.
Wij lijken wel rupsen.
Lief mens,
besef jij wel hoe groot onze God is?
Dat onze God ons opnieuw geboren
kan laten worden?
Lief mens,
we lezen en lezen maar in de bijbel,
om Gods Woorden tot ons te nemen.
Als wij genoeg weten en bereid zijn
om voor God te kiezen,
mogen wij onze oude ik,
als een oude jas loslaten,
aan het kruis ophangen
en bij Jezus achterlaten.
We krijgen dan van God
een hele nieuwe jas.
Hij zal een mantel van Liefde
om ons heen slaan.
Alleen met Die liefde kunnen wij
onze naaste oprecht liefhebben,
maar ook onszelf.
Ons doen en denken zal veranderd worden.
Onze vreugde over dit opnieuw geboren zijn
willen wij zograag delen.
Omdat wij door dit alles zo gevuld zijn
met Liefde voor God en mensen,
dat ons hart daar gewoon van overloopt.
Lief mens,
Zo groot is onze God.
Leni.
Even de post halen.
De zwaluwen kwamen
afscheid nemen.
Ze tsjipten vrolijk
hun afscheidslied
en schreven voor mij nog even
hun boodschap in de lucht.
Alleen was de hemel nu niet blauw,
maar was het mistig en kil.
Ze cirkelden in grote groepen
rondom ons huis
en waren ineens verdwenen.
Ze namen de zomer mee
en het werd stil.
Ik zal hun boodschap
,,God houdt van jou”
niet vergeten.
Ik kan er de winter mee door.
Leni.
Kale boom.
Een afgevallen blaadje
is niet meer nodig.
Want in de winter
zijn bladeren overbodig.
Door het waaien van de wind
dwarrelt ze zomaar
ergens heen.
Gelukkig is ze
niet alleen.
Het is het lot
van ieder blaadje.
Leni.
Zeg rups.
Zeg kleine rups besef jij wel
hoe groot mijn God is?
Als jij groot genoeg bent,
kruip jij uit je oude vel
en zit jij in een cocon.
Jij bent dan een pop geworden.
En weet jij wel kleine rups
wat God dan met jou gaat doen?
Hij gaat jou vleugels geven.
Als ze volgroeid zijn,
barst de cocon open.
Jij zult hard moeten werken
om eruit te komen,
dat hoort er nu eenmaal bij.
Als jij opgedroogd bent,
kun jij je vleugels uitslaan
en wegvliegen van de plaats
waar je uit het ei kwam.
Je mag alle bloemen bezoeken
die je tegenkomt.
Jij hoeft geen blaadjes meer te eten.
Jij mag je gaan voeden
met de nektar van de bloemen.
Zeg kleine rups
jij bent dan opnieuw geboren.
Zo groot is mijn God,
dat Hij van jou een vlinder maakt.
Een vlindermens van God.
Leni.
voorlezen(aanklikken)
Hartentuin.
God laat me genieten
van Zijn Liefde,
door me overal harten
te laten zien.
Ik moet er zelf
heel erg om lachen,
het zijn er al
veel meer dan tien.
Ik zie ze in bomen,
ik zie ze in stenen,
ik zie ze zelfs
soms op mijn benen.
Leni.
Mijn lied.
Heer,ik wil U prijzen.
Heer,ik wil U loven.
Schepper van hier beneden,
Schepper van daar boven.
Ik wil voor U zingen
over zoveel mooie dingen,
waar ik ontzettend van geniet.
En waarin ik zo aanwezig
Uw grote Liefde
voor mij ziet.
Ik wil U danken
voor Uw Liefde
die zoveel hoger is
dan de bergen
en zoveel dieper
dan de diepste zee.
Leni.
Schrijfsels.
De woorden van God
zijn de enige Waarheid.
Die Woorden zijn zo levend en zo warm.
Daar kunnen de mijne nooit tegenop.
Maar wat ik schrijf
gaat wel over Gods Liefde voor mij.
En wat dat voor mij betekent.
Maar mijn woorden zijn te koud,
te kil,te arm en te gering.
Gods waarheid is zoveel mooier,
zoveel warmer,zoveel dichterbij,
dan dat ik ooit zou kunnen bedenken.
Ik ben te klein om het uit te leggen.
Maar toch ben ik zo vreselijk blij
en dankbaar met wat ik wel al kan.
En dat wil ik jou heel graag laten lezen,
en hoop dat jij nieuwsgierig word
naar het Woord van God.
Leni.
Waarom zou ik dat doen?
(Als iemand mij er naar vraagt.)
Zo veel te vertellen.
Zoveel om over te praten.
Waar is het begin?
Waar is het eind?
Mijn gedachten vliegen,
gaan maar heen en weer.
Hoe kan ik de ander laten voelen wat ik voel.
Hoe leg ik uit wat mij bezig houd?
Ik zoek naar woorden en voel pijn,
die eigenlijk alleen Jezus begrijpen kan.
Waarom zou ik dan toch beginnen met mijn verhaal?
Waarom zou ik de ander pijnigen met mijn pijn?
Waarom zou ik de ander lastig vallen
met de vreugde die ik voel?
Die vreugde die bijna niemand begrijpen kan.
Maar ik wil zo graag vertellen
over de weg die ik met Jezus wil gaan.
Mijn hart loopt over van alles wat ik mocht ontvangen.
Ik wil Jezus zo graag delen.
Maar ik zal telkens weer
de eenzaamheid voelen van het onbegrip,
de pijn proeven van geen herkenning vinden.
Waarom zou ik het dan toch doen?
Gewoon,omdat ik zoveel van Jezus hou
en Hem zo heel dankbaar ben voor mijn genezing.
En omdat ik het onbegrip begrijp.
Ik snap het zelf immers ook nog niet zolang.
Ik weet dat Hij bij mij is als ik getuigen mag.
Leni.
Mijn boosheid.
Mijn boosheid
jij staat tussen God en mij in.
Jij haalt mij bij Hem vandaan.
Jij beheerst een stuk van mijn leven,
waardoor er door jou
geen plaats is voor God.
Ik ga jou nu in Gods handen leggen
en vertrouw erop dat Hij mij
met jou gaat helpen alles te relativeren,
waarom jij mijn leven
en lichaam ziek maakt.
Hij gaat mij bekent maken
wat ik hierin allemaal fout heb gedaan.
En Hij gaat mij leren te vergeven
wat mij is aangedaan.
Mijn boosheid,
mijn God is zo groot,
dat Hij mij van jou bevrijden kan.
Zodat jij geen kans meer krijgt
mij ziek te maken.
Mijn boosheid,
zo groot is mijn God,
zoveel groter dan jij.
Jij ligt nu in Zijn handen.
Leni.
Leven in duisternis, ook al schijnt de zon.
Worstelen in het donker, ook al is het geen nacht.
De vlam van je hart is gedoofd.
Het levenslicht lijkt verdwenen.
Je vraagt je af waarvoor je nog leeft.
Je zit in het diepste donkerste dal van je leven.
Je zou zelfs het liefst willen sterven.
MAAR…LET OP….GOD WACHT…
God wacht op jouw roep, jouw schreeuw om hulp.
ROEP GOD AAN.
Uit het diepste donker van je hart.
En God zal je antwoord geven,
(daar bid ik om voor jou.)
God weet wat je doormaakt.
Hij kent je zitten en je gaan.
Bij Hem zal je uitkomst vinden.
God kan je lamp weer laten branden.
De duisternis uit je leven laten verdwijnen.
Dat heeft Hij zelf beloofd.
Het staat in de bijbel te lezen.
(lees maar na)
God wil jouw leven met je delen,
jouw verdriet en pijn.
Hij wil een schuilplaats zijn in nood.
Hij wil een rots zijn in de branding.
Het fundament van jouw bestaan.
Hij wil jou tot troost zijn in je verdriet.
Hij wil een lamp zijn voor je voet.
Een licht zijn op je pad.
Vertel Hem ALLES.
Samen met Hem is het nooit meer
donker in je hart.
Leni.
Mijn ongeduld.
Mijn ongeduld,
gooit zo vaak alles in de war.
Als ik mijn problemen bij God breng
en erop vertrouw dat Hij mij gaat helpen,
kan mijn geduld eigenlijk niet wachten.
En heb ik een dubbel probleem.
Mijn geduld is ongeduldig geworden.
Mijn problemen kunnen daardoor
nog niet worden opgelost.
Ik zal moeten wachten op Gods tijd.
Maar voor mijn geduld gaat dat niet snel genoeg.
Dus van al mijn problemen
staat mijn ongeduld bovenaan.
Dat zal ik dus als eerste bij God moeten brengen.
En daar heb ik weer vertrouwen voor nodig.
ook daar zal ik om mogen vragen.
Mijn ongeduld,
weet jij wel hoe groot mijn God is?
God gaat mij echt,maar op Zijn tijd,veranderen.
En daar kan ik nu op wachten,
omdat jij in Gods Handen ligt.
Leni.
Een nieuw gevoel.
Boosheid toelaten
voelt als
geboortepijn.
Weeën van hevige boosheid
vlamden door mijn ziel,
om weer weg te ebben
in gevoelloos zijn.
Het volgde elkaar op
in steeds grotere golven,
totdat eindelijk,
op Gods tijd,
het moment
van vergeving bereikt was.
Toen zakte de boosheid
in na weeën weg.
En was de tijd gekomen
van een heel nieuw gevoel.
De boosheid heeft,
na heel veel verloren jaren,
eindelijk een plaats gekregen.
Is in Gods handen gelegd.
Boosheid los gelaten hebben
voelt als
op nieuw geboren zijn.
Leni.
Nieuw blaadje.
Een afgevallen blaadje
met goed nieuws,
tikt hoog tegen de ramen.
Als ze kon was ze zeker
bij me naar binnen gewaaid.
Een blaadje met goed nieuws
dat zegt:
Ook al is het herfst
en ben ik van mijn boom gewaaid,
aan deze sombere tijd
komt een einde.
Na de winter wordt
het weer licht.
Door deze donkere tijd
moet je heen.
Maar wel met de verwachting
naar al het nieuwe dat gaat komen.
Nieuwe blaadjes aan de bomen.
Leni.
voorlezen(aanklikken)
en even wachten.
Mijn probleem.
Mijn probleem,
Weet jij wel
hoe groot mijn God is?
Hij kan mij zomaar helpen,
om jou op te lossen.
Als ik jou oprecht
en vol vertrouwen
in Zijn handen leg,
zal Hij mij van jou bevrijden.
Zodat jij niet meer
tussen Hem en mij instaat.
Maar jij ons juist samen bind.
Mijn probleem,
zo groot is mijn God.
Mijn probleem,
jij ligt nu in de handen
van mijn God.
Leni.
Kunst.
Een grillige stronk
staat bij mij
te pronk
in de tuin.
Restant van een oude boom,
door iemand uit de grond gespit
en aan mij kado gedaan.
Ik verbaas me over de vorm
en over het vergankelijke.
De stronk
valt inmiddels bijna uit elkaar,
is aan het vergaan
en zal verdwijnen.
Het begin
van de boom
was één cel,
het einde net zoiets.
Zoiets…..
als stof.
Wonderlijk
van bijna iets
tot hele grote boom.
En weer terug
tot bijna niets.
Leni.
(Raam gemaakt door: Tineke)
Tot bloei gekomen.
Als ik,
voor God doorzichtig
bevlekt met zonden
aan de voet van het kruis
schuil onder Gods Vleugels
en mijn zonden belijd,
word ik gevuld
met de Heilige Geest.
Kom ik door Gods Liefde
tot bloei.
Leni.
Raam in Tiffany ,
gemaakt door Tineke.
Vandaag.
De winterkoning
zingt uit volle borst.
De mussen drinken
ze hebben dorst.
De lijster neemt
een ochtendbad.
ze spat hierbij
de merel nat.
Een kleine muis
vlucht naar z’n hol.
Dit schrijfsel
heb ik ook weer vol.
Met zomaar niets,
met zomaar iets,
met iets
waar’k van geniet.
Leni.
De duif.
Op de begraafplaats van een klooster,
stond ik in een klein open kapelletje,
in gedachten voor een levens groot beeld
van de gekruisigde Jezus.
Ik probeerde mij een voorstelling te maken,
van wat Jezus voor mij gedaan heeft.
Mijn blik dwaalde over het beeld van Jezus.
Ik keek naar de nagels door Zijn Handen.
Ik keek naar Zijn doorboorde voeten.
Ik keek naar Zijn hoofd gekroond
met de doornenkroon,
naar het bloed dat droop over Zijn gezicht.
Ik keek naar de wond in Zijn zij.
Ik probeerde me in te leven in de pijn,
die Hij voelde daar aan dat kruis.
Ik zag hoe Hij leed voor mij,
om mij van zonden te bevrijden.
Ik stond daar met gevouwen handen
onder mijn kin,
mijn ogen en hart gericht op Jezus en keek…
en voelde Zijn grote liefde voor mij.
Zomaar in eens vloog
een spierwitte duif naar binnen,
ging zitten op het kruis en liep wat heen en weer.
Toen stond hij stil en keek mij zacht koerend aan,
ik hield mijn gevouwen handen voor mijn mond,
durfde bijna geen adem te halen.
Ik stond daar in stille verwondering,
te kijken naar die witte duif op het kruis.
Door de duif gingen mijn gedachten
naar de Doop van Jezus,
toen de Geest van God als een duif uit de hemel
op Hem neerdaalde
en uit de hemel een stem klonk die zei:
Dit is Mijn geliefde Zoon,in Hem vind Ik vreugde.
Zacht koerend vloog de duif recht over mij heen
weer naar buiten.
Mij vol van vreugde achter latend,
over dit kleine wonder.
Ik mocht dit zomaar zien in alle rust en stilte
en werd door niemand gestoord.
Licht als een veer verliet ik de begraafplaats,
opzoek naar iemand aan wie ik vertellen kon
wat ik had beleefd.
En besefte wat Jezus voor mij betekent.
Wat Jezus deed voor mij,deed Hij ook voor jou.
Leni.
Schepping.
Waarom heeft de roodborst
een rode borst?
Waarom is een kraai zwart?
Waarom is peen oranje?
En gras groen?
Vader ik kan zo vol verwondering
kijken naar Uw schepping.
wat heeft U alles
met vreselijk veel liefde gemaakt.
Niets is in haast gebeurd,
maar wel overwogen,
menselijk gezien,
tot in het allerkleinste detail.
Vader,nooit kunnen wij U doorgronden,
of weten waarom U alles maakte
zoals U deed.
Maar Uw grote liefde is in alles
en iedereen verborgen.
Niets is gelijk,
alles heeft zijn eigen bijzondere kenmerk
van U meegekregen.
U bent in alles wat U geschapen hebt.
U bent in mensen,dieren planten ,bomen.
Ja,U bent in elke cel.
Leni.
Schoonstraatje.
Heel even maar.
Zo heb je
je straatje geveegd
en zo ligt er weer allerlei rommel.
Dood blad,bloemblaadjes,papier,
noem maar op.
onvoorstelbaar,
wat je soms allemaal in je tuintje vind.
Het lijkt ondankbaar werk.
Mijn straatje is als mijn hart.
Zo heeft Jezus het gereingd,
zo zondig ik weer.
Daar huppelde al weer
een verkeerde gedachte naar binnen.
Een paar dode blaadjes dansen
over mijn net geveegd terras.
Een zuchtje wind
haalt wat blaadjes van de geraniums
en strooit ze uit over de tegels.
De mieren brengen het zand weer naar boven,
waarmee ik zonet
de gaatjes langs de muur heb gevuld.
Dit mag ik allemaal zien,
terwijl ik nog zit uit te rusten
van het vegen van mijn straatje.
Gelukkig is Jezus nooit moe,
om mijn hart te reinigen.
Hij wijst mij op mijn verkeerd gedrag.
(Naar Titus 2:14a)
(Hij heeft zichzelf voor ons gegeven
om ons van zonden vrij te kopen,
ons te reinigen en ons tot Zijn volk te maken,
dat vol ijver is om het goede te doen.)
Leni.
Ik voel me zo klein.
Vandaag.
Mijn ziel wat ben je down.
Mijn lijf wat ben je moe.
Mijn hart wat doe je pijn.
Mijn hoofd wat voel je zwaar.
Mijn vreugde is omgeslagen.
Jezus Licht
is vast niet te zien in mij vandaag.
Mijn hoop zakt weg in hopeloosheid.
Ik word meegezogen de diepte in.
Het vlammetje van mijn geloof
heeft het zwaar te verduren,
om al het leed dat er is.
Dat niet te begrijpen is
en niet is uit te leggen.
Maar ook al staat mijn hart op zijn kop
en ben ik gevuld met moedeloosheid,
om de nood van de wereld.
Om de kinderen die sterven.
Om de mensen die ziek zijn.
Want mijn gebed voor hen werd niet verhoord
op de manier die ik in gedachten had.
Ik voel me en ben ook zo machteloos.
Ondanks al deze gevoelens weet ik,
dat ik ook zo bij Jezus terecht kan.
Ik schuil en huil bij Jezus.
En bid ik vol vertrouwen,
voor een speciaal iemand,
om kracht en sterkte,
om Gods nabijheid,
voelbaar
voor deze mens in nood.
Bid ik vol vertrouwen,
voelbaar ,
voor ieder mens in nood,
om Gods nabijheid.
Dit is alles wat ik doen kan,
voor al het lijden dat er is.
Leni.
Gods Grootheid.
Hoe kan ik ooit beseffen
hoe groot God is.
Hoe kan ik ooit bedenken
hoe wijs God is.
Hoe kan ik ooit voelen
hoe dichtbij God is.
Hoe kan ik ooit begrijpen
waarom God iets toelaat.
Hoe kan ik ooit beschrijven
hoe lief God jou en mij heeft.
Hoe kan ik ooit
Gods Grootheid benoemen.
Altijd zal ik te klein spreken
over mijn God.
Ondanks dat ik een wonder
mocht ontvangen.
Vader,
U bent mijn God,
grotere woorden heb ik niet.
Leni.
Een wereld van verschil.
Ik sta op een drempel..
Ik kan naar binnen gaan…
..of niet.
Leni.
Binnenstebuiten.
Ik sta
op de drempel
van een kerk,
ik kan
naar binnen gaan…………
of niet.
Ik sta
voor een open deur,
ik kan kiezen
voor God,
of blijven
in de sleur
van mijn oude leven,
van deze dag.
Zomaar ervaren
dat ik kiezen mag.
Voor een heel nieuw leven.
Hij heeft
voor mij gekozen,
welke keuze
ik ook maak.
Leni.
Psalm 84:11 uit NBV.
Beter één dag in Uw voorhoven
dan duizend dagen daarbuiten,
beter op de drempel van Gods huis
dan wonen in de tenten der goddelozen.
5 jaar zonder hoofdpijn.
Wat ben ik blij en dankbaar.
Ik kijk even terug,
naar oude schrijfsels en tekeningen.
———————
Migraine in krijt
en woorden.
Oranje,
zie ik als hoofdpijn,
het ligt als een deken
over mijn leven.
Rood,
ben ik met al mijn emoties,
met daar aan vast,
het oranje van misselijk zijn.
En de tranen van de pijn.
Ik draag een donker groene hoed,
daar doe ik me beter mee voor,
dan dat ik me vaak voel.
Lichtgroen,
is het boos zijn om verloren dagen.
Geel,
is genieten zonder hoofdpijn.
Blauw,
is een zee van onmacht,
omdat mijn lijf niet kan
wat ik wil.
Leni.
Samen dragen.
Samen met God
pijn verdragen,
dan mag ik toch
zeker niet klagen?
Samen met God
migraine verdragen,
daardoor zijn het
bijzondere dagen.
Maar liever heb ik
dagen zonder pijn.
Maar niet zonder God,
want wat zouden dat dan
lege dagen zijn.
Samen met God
in goede en in slechte dagen.
Samen met God
mijn lasten dragen.
Maar ook,
samen met God
mijn lusten delen,
want ook daarvan
kreeg ik velen.
Leni.
Uitgeteld.
Psalm 139:23.NBG
Doorgrond mij,God
en ken mijn hart,peil mij,
weet wat mij kwelt.
Hoofdpijn
zo beroerd zijn
niets kunnen doen.
Zo’n periode
met hoofdpijn
maakt
dat ik
een stukje leven mis.
Wat waren het er veel.
Leni.
Zelf mee de lij.
Door pijn ben ik
tijdelijk uitgeschakeld.
De wereld wordt nauw om me heen.
Licht is te fel,
geluid te schel
en niemand moet tegen mij praten.
Dus maar in bed,
de hele dag in het donker.
Huilen.
Schreeuwen.
Kotsen van de pijn.
Helemaal alleen.
Ik heb geen keus,
ik moet er doorheen
en wachten
totdat de pijn
dat bonkende,verscheurende,
verlammende,
langzaam aan verdwijnt.
Dan kan ik weer lachen
en blij zijn
met de zon die schijnt.
Met medicijnen
houd ik me zelf op de been.
Je moet niet vragen hoe.
Niet alleen de hoofdpijn
is verdoofd,
maar heel mijn lijf
doet niet meer wat ik wil.
Eigenlijk,
zou toch dat bed
het beste zijn.
Maar ja,
ik heb al zoveel gelegen,
zodat ik toch maar
,,in de benen”
blijf proberen.
Leni.
Denken stopt niet.
Blauwe lucht
felle zon
ik wou zo graag
dat ik er tegen kon.
Ogen gesloten
voor zoveel licht
zelfs de gordijnen
doe ik dicht.
Ik zit zomaar stil
in het duister
het liefste hoor ik
alleen gefluister.
Want zelfs praten
klinkt te schel
m’n hoofd voelt
als de hel.
Vandaag genieten
kan niet meer
alles echt alles
doet me zeer.
Gedachten malen
altijd maar door
daar zijn helaas
geen pillen voor.
Denken stopt niet
alleen het klopt niet.
Niets heb ik meer op een rij
en er kan ook niets meer bij.
Het was
een mooie dag
dat wel.
Leni.
Telkens weer.
Als na dagen
van migraine
de pijn verdwijnt,
wordt de wereld
weer zo mooi,
zo nieuw.
De zon schijnt
zelfs al valt er regen.
Heb ik weer
volop energie.
Kan ik er
weer even tegen.
Leni.
Sneeuwpijn.
Sneeuw zo wit,
zo verblindend.
Sneeuw zo wit,
zulke zere ogen.
Sneeuw zo wit,
zo’n hoofdpijn.
Sneeuwwit
was heel de wereld
om mij heen.
Zoveel sneeuw
zoveel licht
zo fel
zoveel hoofdpijn
zo ziek
zo boos.
Ik bonk met mijn hoofd
tegen een muur.
Leni.
Migraine.
Hoofdpijn.
Ik kan niet helder denken.
Alles ruikt zo sterk en vies.
Ik voel me zo beroerd
en ziek.
Het geluid is te hard,
het licht te fel,
twee handen in mijn haar,
zo zit ik maar aan tafel.
En de tijd…….
die gaat voorbij.
Die is voor mij verloren.
Leni.
Nieuw behang.
Hoofdpijn
iedere dag
hoofdpijn.
Wat zou ik graag
willen stoppen met denken.
Want alles lijkt wel
door elkaar te gaan.
Het is één grote chaos
in mijn zolderkamer,
in mijn hoofd.
Ik zou graag
alles leeg maken,
de hoofdpijn
van de wanden krabben
en dan:EVEN NIETS.
Niets moeten
niets weten
niets willen.
En dan?
Na echt even niets
alles langzaam aan
weer inruimen.
Alles een eigen plekje geven,
sommige gedachten zelfs wegdoen.
En dan pas weer,
proberen verder te gaan
met LEVEN.
Leni.
Yes.
Na de pijn
van afgelopen weken,
heb ik vandaag
zo’n yes gevoel.
Ook al is het donker buiten,
voor mij schijnt de zon.
Want vadaag
heb ik
geen migraine
en doet mijn rug geen zeer.
Wat is dat
een fantastish gevoel.
Door dit gevoel
van blijdschap,
bedank ik God
voor de pijn.
Leni.
Nooit klaar.
Alweer
een dag op bed
terwijl ik
nog duizend dingen
had te doen.
Ik weet
ze blijven wachten,
maar
door al die dagen
op bed
loop ik
altijd achter.
Leni.
Zee.
Hoofdpijn is
als eb en vloed,
het komt
en gaat,
het houdt
nooit op.
Je weet
als het komt,
dat het weer over gaat.
Je weet
als het weg is,
dat het ook weer komt.
Zeker weten.
Leni.
Zo dichtbij.
Ik voel me door God geraakt,
door het horen van een lied.
Als ik uitkijk over zee.
Door de vogels in mijn tuin.
Door iets dat wordt gezegd.
Door alles wat groeit en bloeit.
Door een kind,
dat zegt dat het me lief vindt.
Ik voel me door God geraakt
door…………….
ALLES.
Omdat ik voel dat
Hij van me houdt
om wie ik ben.
Omdat ik Zijn kind mag zijn.
Omdat ik weet dat
Hij mij de moeite waard vindt.
Hij is overal,
op de hoogste bergen,
maar ook in het diepste dal,
van mijn leven.
Ik voel me door God geraakt!.
Leni.
Mooi mens.
Kleine vlinder
kwetsbaar en teer.
Prachtig schepsel
van de Heer.
Van bloem naar bloem
breng jij je verhaal,
een boodschap van God
voor ons allemaal.
Kleine vlinder
in de zonneschijn,
jij mag zomaar voor ons
een stukje hemel
op aarde zijn.
Leni.
Losgesneden.
Een hart doet zo’n pijn.
Een hart dat hijgt van angst,
van zorgen,van wanhoop.
Wanhoop snijdt een ziel aan stukken.
Verbrijzelt heel de levenszin.
Het doel,
waarvoor geleefd werd,
de liefde van dat hart,
met wie alles gedeeld werd,
met wie er kinderen ontvangen werden,
die persoon die het leven inhoud gaf,
is weggenomen.
Gestorven en begraven.
Niets lijkt er meer van waarde.
Niemand kan diegene vervangen.
Nu word je s’morgens alleen wakker,
s’avonds ga je alleen naar bed,
nog vol van de verhalen van de afgelopen dag,
die je nu niet kwijt kunt.
Je mist de geborgenheid,
het veilige gevoel van die arm om je heen.
Zo ook het gewoon samen stil zijn.
Al het oude vertrouwde is mee het graf in gegaan.
De gene die blijft is Jezus.
Hij is een houvast in die grote nood.
Iemand die in jouw diepste wanhoop,
een hand naar je uitsteekt.
Het leven gaat door,
maar zal nooit meer het zefde zijn als toen,
van alles samen.
Een verbrijzelt hart,
een kapot geslagen ziel,
is zo kostbaar in Jezus ogen.
Weet dat je gekoesterd word.
Hij ziet,Hij weet,Hij voelt zich precies als jij.
Hij is geslagen,Hij is verlaten,Hij is gekruisigd,
Hij is gestorven.
Hij is opgestaan en stuurde de Heilige Geest,
om zo in jou te kunnen zijn,
in al jouw pijn,in al jouw verdriet,
in al jouw wanhoop.
Weet,geloof en ervaar,
ook al kun je nu voor je gevoel niet verder.
Hij draagt je.
Mijn mam.
Zo oud
zo mooi
en niet gebroken,
staande gebleven
met God.
Leni.
Plat.
De werkelijkheid
van wat je voelt en hebt gezien,
laat zich niet zomaar
aan de ander uitleggen.
Want,
je ruikt immers
de geur van bloemen niet.
Je hoort het bulderend geluid
van een waterval niet.
Je mist de adembenemende diepte
als je boven op een rots staat.
De hoogte van een berg is
op een foto niet te meten.
Je voelt de kou niet
van sneeuw en ijs.
Echt delen en genieten kan pas,
als je het samen ziet,
samen ruikt,
samen beleeft.
Maar sommige foto’s
zijn zo prachtig en knap gemaakt,
die zijn niet plat.
Leni.
Ik heb die gave niet:-)
Zo oud.
Boom.
Wat ben jij
een wonder.
Speciaal jij.
Zo vaak
door het leven
geslagen.
Zo vaak
door mensen
gesnoeid.
Maar toch
ondanks alles
en je tranen van verdriet,
ben jij zo
groot
gegroeid.
Leni.
Scheiding.
De zon verdwijnt
en neemt de dag
met zich mee
naar de andere kant
van de aarde
en laat de nacht
bij ons achter.
Leni.
Nacht.
De kontoeren
van zwarte bomen
steken af
tegen de avondlucht.
Totdat echt alles
donker wordt
en er niets meer is te zien.
Als je geluk hebt
zijn er sterren
zo vreselijk
ontzettend veel
en al die lichtjes
zijn dan
jouw baken
in de duisternis.
Leni.
Kijken.
Zomaar liggend naar de wolken staren
fantaseren over wat ik denk te zien.
Zou het een kip zijn
of een haan misschien?
Verbaasd zijn over zo veel vormen
die de wind geblazen heeft.
En dit zomaar fantaseren
is iets,
dat in mijn hart weer vrede geeft.
Want tijdens al dit fantaseren
speelt God een hele grote rol,
want Hij schiep wolken,lucht en winden
en maakte heel de aarde vol.
Leni.
Warm en koud.
Dan was het koud
en dan weer warm,
strand en water
nat en droog.
En als kadootje
zag ik ook nog,
een heel klein stukje
regenboog.
Leni.
Droog en nat.
Licht en donker
zon en regen
ik kwam het
zomaar tegen.
Grijs en blauw
land en zee
intens
speelde ik mee.
Zo stond ik in de regen
en dan weer in de zon.
Ik ben alleen vergeten
waarmee het spel begon.
Leni.
Huilende boom.
Ik had nog nooit
een boom zien huilen.
Maar toen ik deze zag
was ik geroerd.
De tranen lijken te komen
uit echte ogen
en druppen langs de stam
naar beneden.
De wortels vormen schalen
waarin de tranen
worden bewaard.
Een boom met veel verdriet.
Hij staat op de begraafplaats
waar mijn pap begraven ligt.
Misschien,
huilt de boom de tranen,
die ik nog steeds niet
huilen kan.
__
De boom lijkt hier
op een opgeheven hand
naar de hemel,
met de wonden van spijkers.
Deze foto deed me denken
aan de handen van Jezus.
Leni.
Gods Hand.
Kleine zwaluw
hoog in de wolkeloze lucht,
schrijf jij een boodschap
in vogelvlucht.
Met kleine vlugge vleugels
schrijf jij op hemelsblauw:
God houdt van alle mensen,
dus ook van jou!
door:Leni.
