Een uurtje in de auto.
Ik heb vandaag de hemel gelezen als de Bijbel.
Ik heb er van genoten.
De hemel was vol kleuren, van sneeuwwit tot donkergrijs.
De zon, van voorspoed,
speelde verstoppertje met de witte wolken,
maar verraadde zich door zijn warme stralen.
In de verte geselden dikke buien de akkers,
zonder regen is er geen groei.
Zo voelen ook wij vaak de striemen van het leven,
dat is onze geestelijke groei.
Soms werd er ook boven mij een dikke bui leeggestort.
Het kwam en ging, net als de golven van het leven.
Door de zon glansde heel de hemel en de aarde.
Ik heb er vol verwondering naar gekeken,
er was zo vreselijk veel te zien.
Tussen de witte wolken zag ik prachtig hemelsblauw,
het blauw van optimaal geluk.
Ik zag zelfs de kleur turqoise, als een oase
tussen al dat grijs van tegenspoed.
Net toen ik dacht, dit alles is net als in een mensenleven,
maar waar is God in dit geheel,
draaide de weg en tot mijn grote verbazing
zag ik recht voor me een regenboog verschijnen.
Zo mooi, zo prachtig.
Hij groeide uit tot een complete boog,
zelfs zijn schaduw was te zien.
De boog kwam zelfs zo dichtbij dat ik de kleuren
op de motorkap zag.
Wauw, hier was God!
Met Zijn teken van Zijn verbond.
Zo dichtbij wil God zijn bij mensen.
Ik was in tranen,
zo had God mij op dit moment geraakt.
Ik ben heelhuids thuis gekomen,
Vader dank U wel.
leni@vanmarion.nl