Apneu.
Mijn adem wordt gestolen.
Mijn adem die van God is
en Hij aan mij gegeven heeft.
Iets neemt het soms voor even weg,
daardoor word mijn zijn en kunnen onderuitgehaald.
Ik kan niet meer optimaal functioneren.
Het maakt me moe,vreselijk moe…..
Het tast mijn concentratie,mijn oriëntatie
en mijn conditie aan.
Het maakt zelfs mijn lichaam ziek,
mijn handen en benen komen zuurstof te kort
en doen daardoor heel erg pijn.
Het belemmert langzaamaan mijn hele doen en zijn.
Ik raak mezelf kwijt.
Ik snak naar adem,naar de adem die ik van God gekregen heb.
Zoals een hert dat verlangt naar water,
zo verlangt mijn lijf naar adem,naar Zijn adem.
De adem van God waar ik letterlijk maar ook figuurlijk
niet zonder kan.