Foto gemaakt door:Luuk
Categorie: .Alles van Romy en Luuk.
Ijsbloem
ijsbloem.
Deze bloemen geuren niet
Ze zijn ook niet te plukken
Zomaar door de kou verschijnen ze
En door de zon verdwijnen ze
Maar heel mooi zijn ze wel…..
Ik vind ze een wonderlijk stukje
van Gods Schepping.
Deze foto is gemaakt door:Romy
Romy.
Aanklikken om te vergroten.
Tekening van Romy.
Getekend door Romy.
Tekening van Luuk.
Getekend door Luuk.
Wees niet bang.
Wees niet bang,
God is met ons.
Zit je in de problemen,
God is bij ons.
Geschreven en getekend
door onze kleindochter Romy.
(25-12-2010)
De gevangenbewaarder van Filippi.
Dit Bijbelgedeelte
heeft onze kleinzoon LUUK (9 jaar)uitgekozen.
Handelingen 16:19-40 uit NBG.
19.Toen nu haar eigenaars
(van een slavin met een waarzeggende geest)
19.Toen nu haar eigenaars
(van een slavin met een waarzeggende geest)
zagen,
dat hun kans op voordeel verdwenen was,
grepen zij Paulus en Silas en sleurden hen
naar de markt voor de overheid,
2o.en toen zij hen bij de hoofdlieden gebracht hadden,
zeiden zij:Deze mensen brengen onze stad in rep en roer,
daar zij Joden zijn,21.en zij verkondigen zeden,
die wij als Romeinen niet mogen aanvaarden of volgen.
22.Ook de menigte schoolde tegen hen samen
en de hoofdlieden scheurden hun de kleren van het lijf
en lieten hen met de roede geselen;
en na hun vele slagen gegeven te hebben,
wierpen zij hen in de gevangenis met bevel aan
de bewaarder hen zorgvuldig te bewaken.
24.Daar deze zulk een bevel ontvangen had,
zette hij hen in de binnenste kerker en sloot hun voeten
zorgvuldig in het blok.
25.Maar omstreeks middernacht baden Paulus en Silas
en zongen Gods lof en de gevangenen luisterden naar hen.
26.Doch plotseling kwam er een zware aardbeving,
zodat de grondvesten der gevangenis schudden;
en terstond gingen alle deuren open en de boeien
van allen raakten los.
27.En de bewaarder,uit zijn slaap opgeschrikt,
zag de deuren der gevangenis openstaan,
trok zijn zwaard en was op het punt zelfmoord te plegen,
in de waan,dat de gevangenen ontsnapt waren.
28.Maar Paulus riep met luider stem;
Doe uzelf geen kwaad,want wij zijn allen hier!
29.En hij liet licht brengen,sprong naar binnen
en wierp zich,bevende over al zijn leden,
voor Paulus en Silas neder.
30.En hij leidde hen naar buiten en zeide:
Heren,wat moet ik doen om behouden te worden?
31.En zij zeiden:Stel uw vertrouwen op de Here Jezus
en gij zult behouden worden,gij en uw huis.
32.En zij spraken het woord Gods tot hem
in tegenwoordigheid van allen,die in zijn huis waren.
33.En in datzelfde uur van de nacht nam hij hen mede
om hun striemen af te wassen,en hij liet zichzelf
en al de zijnen terstond dopen;
34.en hij bracht hen naar boven in zijn huis
en richtte een tafel aan,en hij verheugde zich,
dat hij met zijn gehele huis tot geloof in God gekomen was.
35,En toen het dag was geworden,zonden de hoofdlieden
de gerechtsdienaars om te zeggen:Laat die mensen vrij.
36.En de bewaarder deelde dit bericht aan Paules mede:
De hoofdlieden hebben doen weten,
dat gij moet vrijgelaten worden;
vertrekt dan nu en gaat heen in vrede.
37.Maar Paulus zeide tot hen:Zij hebben ons,
hoewel wij Romeinen zijn,zonder vorm van proces
in het openbaar gegeseld en in de gevangenis gezet,
en willen ons er nu ongemerkt uitzetten?
Geen sprake van;laten zij zelf komen en ons er uit leiden.
38.En de boden brachten deze woorden over aan de hoofdlieden.
En dezen werden bevreesd,toen zij hoorden,
dat het Romeinen waren;
39.en zij kwamen het hun verzoeken,
en toen zij hen de gevangenis uitgeleid hadden,
vroegen zij hen de stad te verlaten.
40.En uit de gevangenis gekomen,gingen zij naar Lydia,
en zij zagen de broeders en spraken hen bemoedigend toe
en vertrokken.
dat hun kans op voordeel verdwenen was,
grepen zij Paulus en Silas en sleurden hen
naar de markt voor de overheid,
2o.en toen zij hen bij de hoofdlieden gebracht hadden,
zeiden zij:Deze mensen brengen onze stad in rep en roer,
daar zij Joden zijn,21.en zij verkondigen zeden,
die wij als Romeinen niet mogen aanvaarden of volgen.
22.Ook de menigte schoolde tegen hen samen
en de hoofdlieden scheurden hun de kleren van het lijf
en lieten hen met de roede geselen;
en na hun vele slagen gegeven te hebben,
wierpen zij hen in de gevangenis met bevel aan
de bewaarder hen zorgvuldig te bewaken.
24.Daar deze zulk een bevel ontvangen had,
zette hij hen in de binnenste kerker en sloot hun voeten
zorgvuldig in het blok.
25.Maar omstreeks middernacht baden Paulus en Silas
en zongen Gods lof en de gevangenen luisterden naar hen.
26.Doch plotseling kwam er een zware aardbeving,
zodat de grondvesten der gevangenis schudden;
en terstond gingen alle deuren open en de boeien
van allen raakten los.
27.En de bewaarder,uit zijn slaap opgeschrikt,
zag de deuren der gevangenis openstaan,
trok zijn zwaard en was op het punt zelfmoord te plegen,
in de waan,dat de gevangenen ontsnapt waren.
28.Maar Paulus riep met luider stem;
Doe uzelf geen kwaad,want wij zijn allen hier!
29.En hij liet licht brengen,sprong naar binnen
en wierp zich,bevende over al zijn leden,
voor Paulus en Silas neder.
30.En hij leidde hen naar buiten en zeide:
Heren,wat moet ik doen om behouden te worden?
31.En zij zeiden:Stel uw vertrouwen op de Here Jezus
en gij zult behouden worden,gij en uw huis.
32.En zij spraken het woord Gods tot hem
in tegenwoordigheid van allen,die in zijn huis waren.
33.En in datzelfde uur van de nacht nam hij hen mede
om hun striemen af te wassen,en hij liet zichzelf
en al de zijnen terstond dopen;
34.en hij bracht hen naar boven in zijn huis
en richtte een tafel aan,en hij verheugde zich,
dat hij met zijn gehele huis tot geloof in God gekomen was.
35,En toen het dag was geworden,zonden de hoofdlieden
de gerechtsdienaars om te zeggen:Laat die mensen vrij.
36.En de bewaarder deelde dit bericht aan Paules mede:
De hoofdlieden hebben doen weten,
dat gij moet vrijgelaten worden;
vertrekt dan nu en gaat heen in vrede.
37.Maar Paulus zeide tot hen:Zij hebben ons,
hoewel wij Romeinen zijn,zonder vorm van proces
in het openbaar gegeseld en in de gevangenis gezet,
en willen ons er nu ongemerkt uitzetten?
Geen sprake van;laten zij zelf komen en ons er uit leiden.
38.En de boden brachten deze woorden over aan de hoofdlieden.
En dezen werden bevreesd,toen zij hoorden,
dat het Romeinen waren;
39.en zij kwamen het hun verzoeken,
en toen zij hen de gevangenis uitgeleid hadden,
vroegen zij hen de stad te verlaten.
40.En uit de gevangenis gekomen,gingen zij naar Lydia,
en zij zagen de broeders en spraken hen bemoedigend toe
en vertrokken.
Romy’s gedicht no:2.
Eerst was de aarde leeg en donker.
God wilde er iets moois van maken.
Toen zei God:Er zij licht.
En er was licht.
En Hij noemde de duisternis nacht.
Hij maakte ook zee
en land met bomen,planten en dieren.
Het was heel mooi.
Maar wie moest er voor de aarde zorgen?
Hij bedacht een mens.
En schiep Adam.
Maar Adam voelde zich zo alleen
hij wilde iemand om zich heen.
Toen gaf God Eva aan Adam.
Romy.(22-07-2010)
Romy’s gedicht no:1.
Romy’s gedicht.
De Vader in de Hemel
is bij ons.
Bij ALLES wat we doen!
Als ik verdrietig ben
dan praat ik met de Vader
in de Hemel.
Als ik al mijn verdriet
aan Hem verteld heb,
voel ik mij weer blij.
Romy.(22-07-2010)
Sprookje geschreven door Romy.
Een sprookje geschreven door:
onze kleindochter ROMY (8 jaar).
De grote teen van moeder.
Er was eens………….
Een moeder met 5 kinderen en een vader.
Zij woonden in het land van de grote tenen.
Zij woonden in een heel groot huis.
Dit moest wel want anders paste moeder niet in het huis.
Zij was de enige in het gezin met een hele grote,grote teen.
Toen jaren geleden het eerste kindje geboren werd,
vond moeder het heel handig om de kleine baby
mee te dragen op haar grote teen.
Het zat daar lekker gemakkelijk.
Er was ruimte genoeg en als moeder liep
en het schommelde wat,dan kon de kleine zich vasthouden
aan de haartjes die op de teen groeide.
Dit was echt een handige manier.
En de kleine voelde zich heel prettig om
altijd zo dicht bij moeder te zijn.
Gelukkig had moeder geen last van zweet voeten.
Vader en moeder kregen totaal 5 kinderen.
Met gemak paste al deze kinderen op de grote teen
van moeder.
Elke nacht sliepen alle 5 kinderen op die grote teen.
De kinderen werden steeds groter en zwaarder.
Dus kreeg moeder een zere teen.
Ze moest naar de dokter.
Vader had voor moeder een afspraak gemaakt
en op een maandag ging moeder naar het spreekuur
bij Dokter Voet schimmel.
,,Dit is duidelijk een geval van een ontstoken teen”.
,,U moet uw teen veel rust geven”.
,,Al die kinderen dragen is veel te zwaar”.
Moeder ging naar huis en vertelde aan vader
wat de dokter had gezegd.
Vader nam maatregelen want moeder zien met zoveel pijn
dat vond hij heel erg.
Hij maakte voor elk kind een eigen stoel
en bed met hun naam erop.
De kinderen vonden het eerst niet leuk.
Maar toen werd het toch wel heel fijn zo’n eigen plekje.
Het zat altijd wel heel erg opgepropt met alle broertjes
en zusjes op die grote teen!
Moeders teen knapte gauw weer op.
Maar iedereen was tevreden hoe het nu was.
En ze leefden nog lang en gelukkig!!!!!!!!!!!!!
Romy.
Moederdag.
Gekregen van onze kleindochter Romy
voor moederdag 2010.
Eerste reactie.
Geschilderd door
onze kleinzoon,
inmiddels 7 jaar.
Eerste reactie.
Ik had geen woorden
voor dit nieuwtje.
Ik was dus
gewoonweg
sprakeloos.
Ik zou
voor en over
dit grote wonder,
het mooiste gedicht
willen schrijven.
Maar ik kreeg
geen andere woorden op papier,
dan alleen deze drie:
IK WORD OMA!!
Leni.
Kleindochter.
geschilderd door
onze kleindochter,
inmiddels 6 jaar.
Kleindochter.
Onze kleinzoon
heeft een heel lief zusje.
Als ik haar zie
krijgt ze van mij een kusje.
Ze heeft er
al heel veel van mij gehad.
Ik geniet toch zo
van die lieve schat.
Na al die mannen
kwam zij erbij.
Maar met allebei
ben ik even blij.
Door met hen te spelen
of te kroelen,
hoop ik dat ze mijn liefde
voor hen voelen.
Lieve schatten,
oma’s kusjes raken nooit op,
tot jullie zelf zeggen:hee oma,
hou daar nu maar eens mee op.
Ik hou van jullie.
oma Leni.