Waarom zou ik dat doen?

(Als iemand mij er naar vraagt.)
Zo veel te vertellen.
Zoveel om over te praten.
Waar is het begin?
Waar is het eind?
Mijn gedachten vliegen,
gaan maar heen en weer.
Hoe kan ik de ander laten voelen wat ik voel.
Hoe leg ik uit wat mij bezig houd?
Ik zoek naar woorden en voel pijn,
die eigenlijk alleen Jezus begrijpen kan.
Waarom zou ik dan toch beginnen met mijn verhaal?
Waarom zou ik de ander pijnigen met mijn pijn?
Waarom zou ik de ander lastig vallen
met de vreugde die ik voel?
Die vreugde die bijna niemand begrijpen kan.
Maar ik wil zo graag vertellen
over de weg die ik met Jezus wil gaan.
Mijn hart loopt over van alles wat ik mocht ontvangen.
Ik wil Jezus zo graag delen.
Maar ik zal telkens weer
de eenzaamheid voelen van het onbegrip,
de pijn proeven van geen herkenning vinden.
Waarom zou ik het dan toch doen?
Gewoon,omdat ik zoveel van Jezus hou
en Hem zo heel dankbaar ben voor mijn genezing.

En omdat ik het onbegrip begrijp.
Ik snap het zelf immers ook nog niet zolang.

Ik weet dat Hij bij mij is als ik getuigen mag.

Leni.