Achter glas.
De toppen van de bomen
zwaaien hevig heen en weer.
Hun stammen buigen zich
in de stevige wind.
De hemel is grauw en grijs gekleurd.
De regen striemt de gezichten van mensen
en geselt hun gebogen ruggen op de fiets.
De boten in de haven
bewegen op de golven van het water,
ondanks dat ze vast liggen aan de touwen.
Ik kijk uit het raam en verbaas me er over
hoe alles er zo heel anders uitziet dan gisteren.
Toen scheen de zon aan een stralend blauwe hemel.
Toen leken de bomen te dansen van blijdschap,
met hun vrolijk wuivende kruinen
koesterend in de zon.
Vandaag echter roepen ze ach en wee
en buigen zich in de geselende wind.
Het lijken soms net mensen.
en buigen zich in de geselende wind.
Het lijken soms net mensen.
Leni.